Rozdział 6

Całą resztę dnia spędziliśmy razem, spacerując po moim rodzinnym mieście. Wieczorem, Zbyszek odprowadził mnie do domu, wiedziałam, że ma zamiar zostać do jutra w Szczecinie. Więc przyszedł mi do głowy pewien pomysł.
-Zostaniesz u mnie ? - spytałam, lekko onieśmielona. - Wiesz, kanapa jest wolna, a ja wolałabym nie być sama, chociaż dzisiaj po tym wybryku Daniela.
-To na pewno lepsze niż hotel, tylko musiałbym podejść po rzeczy, które zostawiłem w samochodzie.
-Więc chodźmy ! - Samą mnie zdziwił entuzjazm i determinacja w moim głosie.
Zibi niemal natychmiast zareagował i ruszył w kierunku swojego samochodu, który jak się okazało, nie był zbyt daleko. Wział z niego sportową torbę i wróciliśmy do mojego mieszkania. Było już dosyć późno, więc pokazałam mu, gdzie co jest i ruszyłam w stronę łazienki. Po 20 minutach byłam już spowrotem w pokoju. Weszłam do salonu, w którym Zbyszek szukał czegoś w torbie.
-Przyniosłam Ci ręcznik. - posłałam mu promienny uśmiech, podczas gdy siatkarz wziął ode mnie ręcznik.
-Dziękuję.
-Jakbyś czegoś potrzebował, to wiesz gdzie mnie szukać. - odwróciłam się, by pójść do swojej sypialni, gdy poczułam ciepłą dłoń na swoim ramieniu, które delikatnie mnie obróciło. Zbyszek dosyć nieśmiało pocałował moje usta. Nie byłam mu dłużna i odwzajemniłam pocałunek. Po chwili wargi atakującego muskały moje coraz namiętniej, jednakże odsunęłam się od mężczyzny.
-Dobranoc Zbyszku. - powiedziałam i wróciłam do swojej sypialni.

***

 

Rano obudził mnie ten dosyć znany głos. Jakoś nie miałam ochoty otwierać oczu. W nadzieji, że siatkarz sobie odpuści, nadal udawałam, że śpię.

-Niki, wstawaj !

Dobra, chyba jednak nie odpuści.

-Człowieku, daj mi spać. Jest wcześnie, a ja mam prawo do wyspania się we własnym domu. To, że Ty masz jakieś problemy z długim spaniem, nie oznacza, że ja też takie posiadam.

-Wstawaj, bo nie dostaniesz śniadania, a słyszałem, że przepadasz za omletami na słodko.

-Omlety mówisz ? - Podniosłam głowę i spojrzałam na Zibiego.

-Jak wstaniesz i za 15 minut będziesz na dole w salonie, będą tam na Ciebie czekały, a jak nie, ja je zjem !

-Ok, 15 minut.

Atakujący wyszedł z mojego pokoju. Po równo 15 minutach zeszłam na dół i zobaczyłam jak je MOJE omlety.

-Ej, 15 minut dopiero teraz minęło, a Ty już jesz moje ukochane śniadanko ?

-Wyglądały tak apetycznie, że musiałem. - Siatkarz odwrócił się w moją stronę i pokazał drugi talerz. - Chyba nie myślisz, że byłbym na tyle wredny ?

-A bo ja wiem ? Jesteś nieobliczalny, budzić mnie przed 10:00 to skandal. - odpowiedziałam siadając naprzeciwko mojego towarzysza. -Jak się spało ?

-Wygodnie. Przemyślałaś już wyjazd ?

-W sumie rozmawiałam wczoraj wieczorem z Alicją i ona się zgodziła, ale ja sama nie wiem, czy jest sens, żebym tam jechała.

-Oczywiście, że jest. - Zaczął Zbyszek. - Będziesz mogła odpocząć, poznać mnie i Piotrka lepiej. Spędzić czas ze swoją przyjaciółką. A poza tym, prooooooszę !

-Czy ja wiem ? - Spojrzałam na niego, a po chwili zacząłam się śmiać. - Już wczoraj powiedziałam Ali, że pojadę, ale chciałam zobaczyć jak mnie prosisz i muszę przyznać, że było warto.

-No wiesz ? Mnie tak zwodzić ? - obruszył się Bartman.

-Oj no wybacz mi. - Uśmiechnęłam się słodko i spojrzałam na niego wyczekująco.

-Już dobrze, wybaczam. Ale kończ jeść i zaczynaj się pakować.

-Ok.

 

***

 

W skończonym śniadaniu, rzeczywiście zaczęłam się pakować i muszę szczerze przyznać, że zaskakująco mało czasu mi to zajęło. Około godziny 12 byłam już gotowa do wyjazdu. Zibi zapakował moje rzeczy do bagażnika i ruszyliśmy w stronę wyznaczoną przez niego.

-Już nie mogę się doczekać, jak poznasz ich wszystkich - powiedział Zbyszek, uważnie kierując samochód.

-Czekaj, jakich wszystkich ? - spojrzałam na niego czekając na odpowiedź. Co ten facet znowu kombinuje ?

 

 

***

Oto rozdział numer 6. Szczerze mówiąc, jestem zaskoczona (w negatywnym sensie) ilością komentarzy. Tylko 3 osoby skomentowały poprzedni rozdział.

Nie spodobał Wam się ? To napiszcie co w nim było nie tak.

Nie chce Wam się ? Rozumiem, ale na prawdę tym pomagacie. Więc miło by było gdybyście poświęcili te 2 minuty na skomentowanie rozdziału.

Mam nadzieję, że teraz komentarzy będzie więcej i zapraszam tutaj:
http://if-only-you-could-be-here.blogspot.com/

Pozdrawiam Kukulka :)