Rozdział 3

Z Cichym Pitem podczas całego spaceru zamieniłam zaledwie kilka zdań. Cała moja uwaga była zwrócona na Bartmana, z którym rozmawiałam o dosłownie wszystkim. Zaczynając od opowieści o naszej młodości, poprzez moje studia z filologii angielskiej i italianistyką, a kończąc na tym, dlaczego wybrałam mecz w Gdańsku. Zwiedziliśmy wiele ciekawych miejsc, a Nasze dobre humory Nas nie opuszczały. Po prostu miło spędziliśmy czas. Po obiedzie Cichy i Zibi oznajmili, że muszą już wracać. Czekają na nich kolejne mecze w LŚ, więc szybko oznajmiłyśmy, że rozumiemy. Panowie obiecali, że odezwą się najszybciej, jak tylko będą mogli. Pożegnaliśmy się i każdy ruszył w swoją stronę.

***

 

Idąc do hotelu, Ala wiele opowiedziała mi o Piotrku. Widać było po niej, że jest oczarowana środkowym Naszej Reprezentacji.

-Obiecał, że zaraz po LŚ przyjedzie do Szczecina, by lepiej mnie poznać. - Oznajmiła, cała w skowronkach.

-Czyli rozumiem, że jesteś szczęśliwa z tego, że poszłaś ze mną. - Posłałam jej promienny uśmiech.

-Jasne, świetnie się bawiłam. A jak tam Twój "Tajemniczy Autor" ?

-Po pierwsze, nie MÓJ - oznajmiłam. - A po drugie było fajnie, ale znasz mnie ... nadal nie mogę zapomnieć o Danielu. - Westchnęłam.

-Daj spokój ! Daniel, Daniel ... To już robi się nudne. Jego nawet nie powinnaś porównywać ze Zbyszkiem. Zerwaliście miesiąc temu, wszystko było dobrze, a Ty znowu zaczynasz.

 

Jej monolog przerwał sygnał mojego telefonu. Spojrzałam na wyświetlacz, na którym widniał napis "Zibi". Nieoczekiwanie na mojej twarzy pojawił się promienny uśmiech, co od razu zauważyła Ala.

 

-Niech zgadnę, Daniel napisał, że chce się spotkać.

-Nie. - Pokręciłam przecząco głową i odczytałam wiadomość. - Atakujący Naszej Reprezentacji napisał, że tęskni i myśli o mnie.

-Jarosz?!

-Nie ? Wiesz, spędziłam z nim dzisiejsze przedpołudnie. I ah ... zapomniałabym, byłaś tam razem z nami i Nowakowskim.

-Powiedziałaś "nami" !! - Krzyknęła uszczęśliwiona Alicja.

-Mam na myśli siebie i Zibiego jako zwykłych znajomych, Alu.

-To "nami" już coś znaczy. A teraz odpisz mu jak strasznie podobało Ci się to spotkanie i że także za nim tęsknisz.

-Ala ... - Pokręciłam z niedowierzaniem głową, słysząc słowa przyjaciółki.

 

Po długim naleganiu, w końcu odpisałam "Dziękuję za wspaniały dzień. Tęsknię. Niki". Nie oszukujmy się, więcej go nie zobaczę, chyba że w telewizji lub na boisku podczas jakiegoś meczu. Z tą myślą wróciłam do hotelu i spędziłam resztę czasu w Gdańsku.

 

***

 

Tydzień minął dosyć szybko. Odwiedziłyśmy najciekawsze miejsca w Gdańsku. Wieczorami oglądałyśmy mecze. Tym razem towarzyszyło mi zupełnie nowe uczucie. Coś jakby smutek i pustka na raz. Jednego dnia spacerujesz z dwoma, spośród tej ekipy, mężczyznami. Następnego widzisz ich w telewizji i towarzyszy Tobie przeczucie, że tamta chwila już nie wróci.

 

-Gotowa do wyjazdu ? - Spytała Ala. trzymając swoją spakowaną walizkę i kluczyki do samochodu.

-Jeszcze chwilkę. Poczekaj na mnie na dole.

 

Alicja wyszła, a ja dokończyłam pakowanie swoich rzeczy. Jak zawsze robiłam to na ostatnią chwilę. Zeszłam do recepcji i oddałam kluczyki do pokoju.

 

-Mam nadzieję, że pobyt w Gdańsku się udał. - Powiedział młody brunet, odbierając ode mnie klucze.

-Oczywiście. Były wyjątkowe i na pewno na długo je zapamiętam. - Uśmiechnęłam się do niego przyjaźnie, a po chwili wyszłam z hotelu.

 

Włożyłam walizkę do bagażnika i wsiadłam do samochodu. Zapięłam pasy, a po chwili Ala zapaliła silnik.

 

-No to kierunek Szczecin ! - Odparłam siadając wygodniej na miejscu.

 

***

I kolejny rozdział, chociaż jeśli mam być szczera, mi się niezbyt podoba.

Mam nadzieję, że wena mnie znowu powita, bo będzie inaczej ciężko.

Dziękuję, za wszystkie miłe komentarze.

To co ? Następny rozdział, jak będzie 6 komentarzy pod tym wpisem.

I pamiętajcie, że one na prawdę pomagają. Dodają energii :)

Pozdrawiam Kukulka :D